Menu
Bukowskie legendy i baśnie
Historia Bukowego Lasu
Dawno, dawno temu, pewien młody człowiek o imieniu Adam, przyjechał do małej, polskiej osady koło Krakowa. Był handlarzem różnych sadzonek drzew. Zawsze tylko sprzedawał sadzonki, ale teraz zapragnął je posadzić. Na wielkiej polanie zasadził kilkanaście sadzonek drzewa bukowego. Pielęgnował je, ale niedługo potem musiał wyjechać do pracy za granicą.
Rys.: Paulina Mrowiec
Po trzydziestu latach pan Adam wrócił do Polski. Był już starszym, zamożnym człowiekiem. Pewnego dnia wybrał się na polanę, na której dawno temu posadził małe drzewka. Zaniemówił, gdy zobaczył piękny bukowy las. Starszy pan zrozumiał, że tutaj jest jego miejsce. Wybudował dwór, w którym zamieszkał wraz z rodziną. Okoliczni mieszkańcy przychodzili podziwiać piękno drzew. Chodziły słuchy, że las ten ma szczególną moc. Niedaleko lasu mieszkał chłopiec o imieniu Staś, który był sparaliżowany. Niestety nie było szansy na jego wyleczenie.
W ciepły letni dzień do siedzącego samotnie chłopca podeszła sarenka i przemówiła ludzkim głosem:
– Przyjdź do nas, do bukowego lasu, tam drzewa przywrócą ci zdrowie.
Następnego dnia poprosił tatę, aby zabrał go do lasu. Gdy znalazł się w lesie usłyszał głos:
– Stasiu, przytul się do mnie, a dam ci swoją siłę!
Malec objął swoimi rączkami drzewo i poczuł ciepło, które ogarnęło jego ciało. Po kilku miesiącach Staś wyzdrowiał.
Od tego czasu do bukowego lasu zaczęli przychodzić chorzy ludzie z nadzieją na wyzdrowienie. Pan Adam był dumny, że jego drzewa pomagają ludziom w cierpieniu. Codziennie przychodził doglądać drzewa, martwił się, gdy któreś z nich zachorowało. Pewnego dnia jedno z nich przemówiło:
– Adamie, ty dałeś nam życie, więc prosimy cię, aby tę osadę, w której rósł bukowy las, nazwać Bukowem.
Magdalena Wcisło (fragment z zarysu monograficznego "Buków i okolice")
Nasza strona na Facebook'u
Menu